hayat=hayat

herkes üzülmeyi methediyor
üzülmeye özeniyor
herkes acısını anlatırsa eğer iyice
karşısındakiler çevresindekiler onu anlar sanıyor
iyice anlatabilirse hatta belki bir gün
anlamasını istediği o tek kişi bunu içinde hisseder bile sanıyor.

o herkese bir nasihat çok da yaşlı olmayan birinden,
kimse kimsenin acısını hissetmiyor
hatta ilgilenmiyor bile
o size biraz değer vermiş olanlar sadece inanıyor hala umurlarında ise,
sesinizi hatırlıyor yüzünüzü gözlerini kapattıklarında görebiliyorlar ise,

inanıyorlar ki gerçekten acınız var içinizde içinizi sıkan kesen kanatan bir şey var.
ama hissetmiyorlar.
hissetseler de siz sadece acı içindesiniz diye geri dönmezler size
dönseler de kalamazlar.
çünkü kimse değer verdiği o bir kişiyi bıraktığından daha kötü bir yerde gördü diye ona dönmez
dönse de kalamaz
sadece daha uzağa gider.
elinizde soğuk bir el karşınızda içi boş bir beden kalır
aklı hep o çok uzaktaki sizde kalır güçlü gülümseyen,gözleri mutluluktan ıslak ıslak elini uzatmış ,geri baktığında görmek bulmak istediği ama sizin hiç olamadığınız.

ve gün geldiğinde o kabuk bile gider elinizden.

acınızla siz kalırsınız tekrar
ama belki en azından o zaman acının ne kadar değerli ne kadar insanın içine ait olduğu görülür ,
aynı hatalar tekrarlanmaz,
kol kırılır yen içinde kalır
kan kusulur kızılcık şerbeti içtim denir.
ve bir gün o değerli gene bulunur.
her şey yeniden başlar.
her şey çok güzel olur.