hayatımın hatırı sayılır bir bölümünde bana bir şeyler diyebilecek daha da önemlisi dediğini dinlettirebilecek daha da önemlisi dediğini yaptırabilecek biri olması gerektiğini düşündüm hep yanımda.
bunun vesilesiylede hayatıma giren kişileri hep en ağır sınavlardan geçirdim
çoğu da tabiri caizse daha zayıf olduklarından ben onlara dinletir yaptırır duruma geldim
bir süredir adama bunu diyorum
"ben seni düşünürken aslında kendime düşündüklerimi söylüyorum"
gerçekten de öyle oldu
kötü oldu mu
bilmiyorum
geri döner mi
bilmiyorum
o kötü bu mu iyi yada tam tersi mi
bilmiyorum
ama süreler uzuyor garip bir şekilde
günler gibi
aylar gibi
hatta
.
işin yoğunlaşmasının güzel yanı
beynimin sürekli bir şeyleri çözmeyi isteyen kısmının tamamen işle uğraşıyor olması
bu sayede böyle şeyler düşünüp yazmak isteyen kısmım nefes aldı sanırım
gene bir çizim yazım hevesi
hadi bakalım
hadi bakalım.)
dml
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder