selam

yolun sonuna geldiğinde koşmaktan nefes nefese kalmıştı..
ama o gene ordaydı ondan önce gelmiş dimdik duruyordu karşısında
hızla nefes almaktan iki büklüm olmasına sebep vericek kadar sızlayan kaburgalarını zorlayarak doğrulmaya çalıştı

"sen.."
gözlerini devirerek derin bir nefes aldı
ona doğru eğildi
"kimse sana inanmıyor farkındasın değil mi?
bu çabaların boşuna bu kadar efor?..kimse dediklerine kulak asmıyor..
ne acı.."
tıslayarak sırıttı ve bir adım geri çekildi.

durum bundan kötü olamaz diye geçirdi içinden
dizleri kalkmayı reddedercesine güçsüzdü
teri alnından yanaklarına süzülüyordu
ama en azından nefesi düzene girmişti..
ve o tıslama o iğrenç tebessüm
aklına aynadaki son günü geldi birden
parlak kahverengi gözleri
içindeki siyah noktacıklar
ve o pırıltılı
herkesi kendine hayran bırakan gülümsemesi..
derin bir nefes alıp doğruldu
ve dimdik durdu
her kası zonkluyordu
damarlarındaki akan kanın basıncının bedenini zorlayısını her zerresinde hissediyordu
karşısındakinin şaşkınlıkla karışık korkuyla bakan gözlerine bakabilmek için kafasını biraz aşağıya eğmesi bile gerekti

korkmuştu ama vazgeçecek gibi değildi o da
"kimse..kimse inanmıyor dediklerine sen artık bir hiç sin?!?!..kimsenin sana aldırdığı yok!..."
sesi titrekmi çıkmıştı sanki şimdi biraz?
tıslayan gülüşü isterikleşmişmiydi sanki..

şaşkın mavi gözlere dimdik bakarken kendinden emin gülümsedi
her zerresinde güveni duyuyordu şimdi biraz öncesinin aksine
"neyseki kimseye gerek yok söylediklerimin gerçek olması için onların gerçekliğine inanması gereken.."

korkmuş maviliklerden ayırık gözlerini yolun sonundaki kapıya çevirdi..
şimdi çok çok daha küçük görünen diğeri bir çığlıkla önüne atladı
"hayır..geçemezsin!
kimse..
kimse kalmadı bunlara değer veren!!!"

"umrumda değil.."

"gitsende birşey değişmeyecek bitti artık bir değerin yok!..."

"önemli değil.."

"zaman kaybı!..sen bir hiçsin artık!hayır!!.."

"buna ben karar veririm.."
kendinden emin gülümsemesiyle bir daha baktı mavi gözlere
gözler küçüldü ve çekildi..
kapının koluna uzandı
ve açtı
derin sessizlik
yada tiz bir tınlamamı bu?
herkes kapıların ardında parlak bir ışık beklerken
bu deliksiz karanlık
koyuluk
adımını yokluğa atarken mavi gözler son kez kapandı
ve ikinci adım..


dünya



ben geldim..