28 Haziran 2010 Pazartesi

10 dakika


sürekli bir itiş kakış içinde
biraz susmak gibi
kollarımı neden böyle koydum diye yana doğru bir göz atmak gibi
hah tamam o da öyle duruyo gibi
ben şimdi bunları neden düşündüm derken
geçmişin hep pembe bulutlarla kaplı olması
gibi
ama tepemizde en karalarından
kiminin bana hala bir cesaret çocuk demesi
çoğunun cahil bellemesi gibi
yürüken dal gibi hissetmek gibi
uçarken görmek rüyalarda
ama aslında merdivenlerden düşmek
8 de açılan telefonlar 3 te atılan mesajlar
aklımda gene taksimin arka sokağında bir merdivenin dibinde oturmuş bir kız
bir diğerinde içerdeki salondaki koltuk
adım yok aklımda
ve zaman biraz uçucu gibi
aynı tutmayan frenler ve
son harfi yazılmamış kelimeler gibi
zaman geliyor ben biliyorum
ellerimin uzantısı parmaklarımın ucu
bu tuşlara basmamalı artık
gözlerim bakmamalı benden öteye
ışık beni rahatsız etmemeli artık,
ve dilimden son dökülen sözler
biraz öncekiler olmalı
..
hayatı yorumlamak bana düşmezmiş gibi
herkes herşeyi bilmek zorundaymış gibi
ve hayat tekrar
bir mış gibi yapma sanatı
ve ben bacağımı kıralı çok zaman oldu
o zamanlar
kimse yoktu el veren
hala yok
ve insaın en inandığı dağlarmış eninde sonunda karlarla kaplanan
ve çığ kaçınılmazmış eğer 25 inde 40 civarındaysan
bir kişinin ölümü kaç kişiyi etkilerken küçük topluluklarda,
genişlerinde milyonların ölümü ninni gibiymiş
siyah sularmış aramızdakiler
ve senle ben hiç bir olamazmışız sırf bu sebepten asla arkamı
dönmeyeceğim en yakın arkadaşımmışsın
..
olmazlar belkilere dönüştüğü zaman
güneş söz dinlediği zaman
eller sebepli titrediğinde
ve çiçekler basılamayacak kadar güzel olduğunda tekrar
ben kirletilmemiş bir beton parçası üzerinde
kendi kanımı akıtırken
sadece aradaki deniz kabukları tuzdan başka birşeylede tanışsınlar diye
yorgunluk artık sözlük anlamı olmayan bir davranışken
ve gene bir bank beni ygane anlıyor dediği insana kendini anlatmaya çalışan bir insana şahit olduysa
ve daha beteri kişide buna şahit olduysa
zamanın durduğu anlar bir anda teke düşer
ve farklı birşey için çağırır o zaman arkadaşlar
.
hepsi birbirini tanımakl isterken
o herşeyi bilmek isterken
öbürü sadece biraz zaman derken
peki ya ben diyen küçük şımarık bir çocukla aynı odada
ve hala sorar umursamaz küçük insanlar
"neden?.."
neden sevmem cocukları
hayatım onlardan biriryle geçiyor.
zor.
hayat.

Hiç yorum yok: