25 Eylül 2010 Cumartesi

barrmak

ince yollarımdan geçiyor

bir bitmez kafile gibi

dilsiz bir ölüm düşüncesi

sessiz

ilerliyor

bir sağırlık özlemi

duymasam hiç o susmayan beni

dedirtiyor

gözü kör bir kutsiyet

içinde yanmayı öğrendiğim bir yangın

iyi tanıyorum onu

kendimden bile

su dökmek istiyorum bazen

parlıyor

yüzüm yağlı

donmuş ifade

zil takmış oynuyor

irade

bitmiyor

gitmiyor hiç bir yere

insan eli sürüyorum

izi kalmıyor

mevsimim geldi diyorum

dinlemiyor

ben geçtim

"o" geçmiyor

nanonim

Hiç yorum yok: