martian

bazen kendimi çılgın marslılar filmindeki marslılar gibi hissediyorum
hep cam kırılırsa cam kırıkları beynime batıcakmış gibi
ama genede beynim büyüyor büyüyor
ağrıyor
ağrıyor.
büyüklüğün işlevi getirememesi söylemi
çok maskülin gelsede kulağa
işin aslı bu.
sadece penisle kısıtlı değil konu o kadar..


beynim patlarsa heryer yemyeşil olacakmış gibi geliyor.
yemyeşil ve cam kırıklarıyla dolu
ve yapış yapış
sonra rüzgar eserse
başımda bir serinlik
o ağrının anında geçme hissi
mükemmel bir his.
yeşilin verdiği nane ferahlığıda cabası.
peh.