Sakalı bulaşık teli gibi
ortası farklı ama
ortasında kocaman bir gülümsemesi var
Ara ara çalılardan baş vermiş beyazlarından şikayet ediyor
Gözlerinin yanındaki çizgilerini fark ediyorum o sırada
ama anlaşılmıyor gülümsemekten mi yoksa yaşından mı
gülümsemekten olduğunu düşündüğümü fark ediyorum
yıllarla alakalı olmasına imkan yok
Üzüldüğünde bana bakamıyor hala
uzağa bakıyor
Kırılabileceğimi bildiği cümlelerine güzel sözlerle başlıyor hep
sesini yumuşatıyor
üzülür gibi olursam hemen şapşalca olduğunu düşündüğü bir şey söylüyor
çok kötü olursam beni gıdıklıyor.
Ne olursa olsun değerli olanın ben olduğumu söylüyor hep bana
söylemekten öte öyle düşündüğünü görüyorum yüzünde
Beni seviyor
beni ailesini sever gibi seviyor
beni değerli ama biraz aptal buluyor bazı konularda
korumak istiyor
ama biraz korkuyor.
kendinden pek bahsetmiyor
Kaldıramayacağımdan endişeleniyor
Önemsemeyeceğimden çekiniyor.
Merak etmeyeceğimden endişeleniyor
Oturup bakarken ona ne kadar az şey sorduğumu fark ediyorum
o gittikten sonra kendime kızıyorum.
o bana ne güzel bir arkadaş oluyor.
ben ne kadar eksik kalmışım.
gene de ne güzel bir insan kazanmışım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder